Web3 Çalışanlarının Hukuki İkilemleri ve Düşünceleri

Web3 sektörünün özel bir çekiciliği var gibi görünüyor; bu alana giren birçok insan, geleneksel sektöre geri dönmek istemiyor. Birisi Web3 çalışanlarının durumunu şöyle tanımlamıştı: yüksek maaş, uzaktan çalışma, konfor ama aynı zamanda risk de var.

Gerçekten, geleneksel sektörlere kıyasla, Web3 ile ilgili işler genellikle daha yüksek maaşlar sunuyor. Proje sahipleri genellikle yurtdışında olduğundan, yerel çalışanlar sıklıkla dağıtık ofis modeli kullanıyor ve işe gitmek zorunda kalmıyorlar. Bu yüksek maaşlı ve özgür çalışma biçimi, işçiler için şüphesiz oldukça cazip.

Ancak, Web3 dünyasına girdiğinizde, birçok kişi Çin'de 94 duyurusu, 924 bildirimi gibi düzenlemelerin varlığını öğrenir ve yaptıkları işin yasallığı konusunda şüphe duymaya başlar. Bu nedenle, birçok Web3 çalışanı "dikkatli ve temkinli" davranmaktadır; çevrimiçi Web3 dünyasında özgürce dolaşırken, gerçek hayatta meslekleri hakkında konuşmaktan kaçınmaktadırlar.

Bazı sektör çalışanları, kendi işlerinin yurtiçinde yasal bir risk taşıyıp taşımadığını sormak için doğrudan avukata danışıyor. Bu, birçok insanın ortak bir kafa karışıklığını yansıtıyor: 94 sayılı duyuru ve 924 sayılı bildirimler yasal bir metin olmadığına göre, şu anda belirli davranışların suç oluşturduğuna dair net bir yasal düzenleme de bulunmadığına göre, yurtdışında token çıkarma, borsa çalışanı, DeFi, sözleşme ticareti, U ticareti gibi işlerle uğraşmanın sorun olmayacağı mı?

Aslında, bu düşüncede bir yanlış anlama var. Hukukun istikrarı sağlama özelliği olmasına rağmen, bu aynı zamanda yeni ortaya çıkan sosyal sorunlarla başa çıkmada gecikmelere neden oluyor. NFT dijital koleksiyon ürünleri sektörüne örnek vermek gerekirse, yıllardır var olmasına rağmen hala net bir hukuki düzenleme eksikliği söz konusu. Ancak son yıllarda bu konuda bir dizi ceza davası açıldı.

Bu nedenle, belirli bir sektör veya işin net bir yasal düzenlemeden yoksun olması, mutlaka yasal risklerin olmadığı anlamına gelmez. Aynı zamanda, bu durum, kolluk kuvvetlerinin suçlamalarda bulunma hakkına sahip olduğu anlamına da gelmez.

Bir davranışın suç teşkil edip etmediğini değerlendirirken, ceza hukuku her zaman görünüşün ötesine geçerek özüne odaklanır. Bir borsa için kumarhane işletmekten mahkum edilmesi örneğini ele alalım; bu platformun sürekli sözleşme işlerinin kumar olarak değerlendirilmesinin başlıca nedeni, platformun 1000 kat yüksek kaldıraçlı sözleşmeler sunmasıdır ki bu da işlemlerin spekülatif doğasını büyük ölçüde artırmaktadır. Ayrıca, bu borsanın kullanıcılarla kumar oynama gibi bir davranışı da bulunmaktadır. Mahkeme, bu modelin özünün "büyüklük bahisleri ve kazanma kaybetme" olduğunu düşünmekte olup, bu kumar davranışıyla eşdeğerdir.

Bu, tüm borsaların sürekli sözleşme faaliyetlerinin kumar olarak kabul edilmeyeceğini göstermektedir. Sürekli sözleşmeler esasen bir finansal türevdir ve basitçe küçük yatırımlarla büyük kazançlar elde etme kumarına eşit tutulmamalıdır. Bu durumun niteliği esas olarak borsanın kendine özgü iş modeli ile belirlenir.

Bu nedenle, Web3 projeleri veya profesyonellerin çalışma içeriklerinin hukuki risklerini değerlendirirken, durumun özel koşullarına göre analiz yapılması gerekmektedir. Hukukun henüz net olmadığı alanlarda, suç ve suçsuzluğun tanımı genellikle siyah-beyaz değildir.

Web3 çalışanları için devekuşu zihniyetine sahip olmamak gerekir. Avukatla görüşürken, amacınızı net bir şekilde belirtmelisiniz: Sadece yasal dayanakları çürütmek mi istiyorsunuz, yoksa iletişim yoluyla kendi davranışlarınızın yasal risk sınırlarını, yargı baskı ölçeğini ve hangi davranışların görece yüksek risk taşıdığını mı anlamak istiyorsunuz? Bu, kendi davranışlarınızın yasal bilincini derinleştirmeye ve daha akıllı kararlar vermenize yardımcı olacaktır.

Yerli politikaların kısıtlamalarını göz önünde bulundurursak, Web3'ün bazı iş kolları ülke içinde gerçekten kırmızı çizgi niteliğindedir, örneğin token ihraç etmek, kumar oynamak veya piramit satışlarıyla ilgili faaliyetler gibi. Ancak bu, tüm Web3 projelerinin yasadışı olduğu anlamına gelmez. Önemli olan, sektördeki aktörlerin ilgili yasal riskleri ve sınırları tam olarak kavraması, olası en kötü sonuçları öngörmesi ve kişisel risk toleransına göre en uygun kararı vermesidir, böylece gelecekte oluşabilecek pişmanlık ve üzüntülerden kaçınabilirler.